Frank Vogt (Eindhoven) speelt in zijn digitale werk met ruimte en tijd. Maar zijn spel is allerminst onschuldig; beelden die in ons geheugen gegrift staan worden door hem ernstig uit hun verband gerukt. Hij schildert met licht en pixels en verzet zich tegen het traditionele beeld. Iconen worden in dit conflict misbruikt of juist opnieuw tot leven gewekt, waardoor ons een vreemd en beangstigend gevoel bekruipt. Waarom zijn we telkens bang voor het onbekende en houden we liever vast aan oude tradities?